من در یک کارگاه مونتاژ بُرد الکترونیکی کولر ایران خودرو در کرج کار می کنم. در این کارگاه 5 نفر زن از صبح ساعت 7 تا غروب ساعت 5 بعد از ظهر کار می کنند. در کارگاه ما 2 ساعت اضافه کاری اجباری است و حقوق ماهانه هم 500 هزار تومان است. کار ما اینجا تولید بُرد و بیشتر لحیم کاری است.

کارفرمای ما هر دو روز یکبار برای بردن کارهای آماده به کارگاه می آید. در این کارگاه از بیمه، اضافه کاری، سنوات، خبری نیست. ما حتا دستکش و ماسک را هم خود می خریم و کارفرما می گوید:« به من ربطی ندارد و این موضوع شخصی است.» از هواکش هم خبری نیست. در کارگاه ما زنان کارگر از کمر درد ، گردن درد، دست درد رنج می برند. صندلی هایی که ما می نشینیم به هیچوجه خوب نیست و باعث خستگی زیاد می شود. فشار کار زیاد است و ما حتما باید در طی دو روز به اندازه یک وانت نیسان کار تولید کرده باشیم که ببرند و تحویل بدهند. در طی 5 سالی که این کارفرمای ما که یک نظامی است با ایران خودرو قرارداد بسته است ،وضع مالی خوبی پیدا کرده چون روز اول حتا وانت کرایه می کرد در صورتی که الان نیسان دارد. در این 5 سال هیچوقت به ما عیدی نداده است. چند روز پیش صحبت از خرید خانه ای دو میلیاردی می کرد.