سرپیام نشریه پیام سندیکا ، پیام آور سندیکاهای کارگری ایران شماره 47 خرداد 95

سر پیام

پس از توافق هسته ای آنچه جامعه و مردم در انتظارش بودند رخ نداد. شتاب برای آمدن سرمایه داری جهانی به کشور چنان مسوولین را از خود بیخود کرده است که بسیاری از قوانین را نادیده می گیرند و برای نابودی بخش دیگری برنامه توسعه ششم را نوشته اند. رییس جمهور که قول داده بود به قانون عمل کند و دستمزد کارگران را برحسب تورم محاسبه شود به قول خود عمل نکرد . وزیر کار هم به جای آنکه وزیر کار باشد ، نشان دادکه وزیر سرمایه است و در تعیین دستمزد و به گرسنگی کشاندن زحمتکشان با کارفرمایان همدست است.

آمدن روسای صندوق بین المللی پول به ایران بی دلیل نیست. بیش از 20 سال است که صندوق بین المللی پول خواستار هرچه ارزان تر شدن نیروی کار ایران است. صندوق بین المللی پول بارها گفته است که باید یارانه ها را از سیستم اقتصادی ایران حذف شود. تمامی امکانات دولتی از جمله بهداشت، آموزش و پرورش باید پولی شوند و دولت از دادن یارانه به این نهادها خوداری کند. بیمارستان ها و مدارس خصوصی حاصل این دستورات هستند.

چرا هر روز می گویند باید قانون کار عوض شود برای اینکه می خواهند همین نیمچه قوانینی که با قدرت طبقه کارگر در سال 60 به حاکمیت قبولانده شد هم از بین برود. حداقل دستمزد، بازنشستگی، 8 ساعت کار، تعطیلی روزجمعه، مستمری زمان پیری، ناهار ، شیر ، کفش، لباس کار، سرویس رفت و آمد ، مهدکودک در داخل ادارات و کارخانه ها، بیمه تامین اجتماعی ،….. همگی باید از بین برود.

سرمایه داری رسوخ کرده در بدنه دولت برای اجرایی کردن دستورات صندوق بین المللی پول ، تلاش کرد سندیکاهای کارگری و کوشندگانش را از محیط کارگری حذف کند. محدودیت هرچه بیشتر برای سندیکاهای کارگری و بیکار نمودن و زندانی نمودنشان اولین ترفند بود. اما به همین جا خاتمه نیافت رییس دادگستری خوزستان کارگران را تهدید کرد که هرگونه اعتراض و اعتصاب سروکارش با دادگستری است. در پی همین فشار به کوشندگان کارگری از سال جدید اعضای انجمن صنفی صنعتگران عسلویه و اعضای شناخته شده اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران از طرف کارفرمایان دعوت به کار نشدند و در لیست سیاه قرار گرفتند. کارفرمایان از این نبود رهبران کارگری استفاده کرده و در پروژه ستاره خلیج بندرعباس قراردادهایی را به کارگران برای امضا دادند که در آن قید شده تا 6 ماه از دستمزد خبری نیست. و پس از آن هم چنانچه کارفرما صورت وضعیتش را گرفته بود به کارگران پول خواهد داد.

و در ادامه همین فشارها به کوشندگان کارگری، امروز هم می شنویم که 8 کارگر معدن طلای آق دره به اتهام واهی همچون«ممانعت و بازداشتن مردم از انجام کسب و کار با ایجاد هیاهو و جنجال»، «توهین به نگهبان شرکت»، «تخریب لباس و توقیف غیر قانونی نگهبان» و «تخریب عمدی تابلوی شرکت» محاکمه و به شلاق محکوم شدند. یوسف کاووسی، عباس آذر، محمد خسروی، منصور دخ، خلیل عظیمی، فاتح رحیمی، ایوب مولودی، رضا بهاری، رضا یوسفی، عابد رحمانی و عطاءالله صبوری از جمله کارگرانی هستند که دو سال پیش بازداشت و حکم شلاق و جریمه نقدی آنان امروز به اجرا گذاشته شد. از سوی دیگر ابراهیم مددی رهبر شناخته شده سندیکای کارگران اتوبوسرانی را به همراه داود رضوی عضو هیات مدیره به دادگاه کشانده و می خواهند به زندان ببرند. همان کاری را که با آموزگاران و با جعفرعظیم زاده کردند.جعفرعظیم زاده در اعتراض به این ظلم آشکار و برای اجرای حقوق شهروندی خود دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است.

آری نابودی جسمی و روحی کارگران بخصوص با تصویب دستمزد حقیرانه امسال ادامه برنامه ریزی های صندوق بین المللی پول است. و این کار ادامه خواهد یافت تا نابودی کامل قانون کار و ادغام شدن سازمان تامین اجتماعی در وزارت بهداشت.

آنچه به طبقه کارگر ایران مربوط است و برای زندگی فردای فرزندانش باید فراهم کند جز مبارزه متحد با این بی قانونی ها راهی دیگری در پیش رو نیست. تفرقه در جنبش کارگری از سوی هر کسی ترفند دشمن است.

سرمایه داری بسیار ضعیف است. این طبقه کارگر است که به دلیل انسجام نداشتن این فرصت را به کارفرما می دهد تا او را مغلوب سازد.

بیایید در کارخانه ها و واحدهای تولید دست به ایجاد سندیکاهای کارگری بزنیم. از سندیکاهای کارگری مدد گرفته با همفکری و همیاری آنان در سندیکاهای کارگری متحد شویم، تا بتوانیم به این اجحافات پایان دهیم.

به نیروی خود ایمان بیاوریم و اتحاد را در هر نفس تکرار و اجرا کنیم!

تحریریه پیام سندیکا