خوابگاه هایش که داخل همون سایت هستند که واقعن باید بیاین ببینین که چه افتضاهی هست. یعنی هر شب باید چنتا مارمولک یا عقرب بکشی. هر دو سه روز یک بار ما اب نداریم. حمامهاش رو بازاست و وقتی بارون میزند اب داخل اتاقهایش جاری است. حقوقها بسیار کم است. دو سال هشت ماه اونجا بودم حقوق کارگران اضافه نشد و کارگران بومی بیمه نداشتند، سرویس نداشتند، هروقت هر یک از کارگران می خواست برود مرخصی بایستی زنگ میزد به آژانس تا بیاد ببردش تا سر جاده اصلی. کارگاه داخل یه بیابونی هست که تا جاده ۱۰ کیلومتر فاصله داشت. چند تا بازنشسته شرکت نفت استخدام کرده بود که از دوستان کارفرما بودند که تا بچه ها میخواستند یه حرفی بزنند میرفتند به کارفرما میگفتند. اون هم میامد کارگران  را تهدید می کرد و کارگران بومی مجبور میشدند که سکوت کنند . به کارگرهای بومی برای نهارشان اتاقی هم اختصاص نمیدادند تا نهارشان را به راحتی خورده و استراحت کنند.  آن هم در گرمای ٥٠ درجه. اما کارفرما برای خودش یه کاخی درست کرده بود. سه نفر بودن که هرکدومشون ماهیانه ۳۵ ملیون حقوق میگرفتند که یک کار ۲۵ هزار اینچی را تمام کنند.  الان ۱۴ سال دارن اونجا میخورند و میبرند با همین شرکت و هرسال هم قراردادشان را تمدید میکنند.

از سندیکای فلزکاران انتظار حمایت داریم

جاسم عزیزی کارگر پروژه ای