به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، هشتمین روز اعتراض سراسری ١٨ مرداد ١٣٩٩ به اجحافات کارفرمایان در پروژه های کشور همچنان ادامه دارد و کارگرانی هم که به امید به نتیجه رسیدن زود هنگام اعتراض ها در خوابگاهها مانده بودند از روز پنجشنبه عزم سفر کرده و به خانه هایشان باز می گردند. از نیروگاه بید خون خبر می رسد که شرکت حلقه صنعت ایرانیان(پایپینگ) کامل تعطیل شده است، شرکت تنش گستراز مجموع۸۰ نفر ۱۲ نفر مانده، پیمانکاری طریفی(برق) تعطیل کامل شده است و به برادران معترض شان پیوسته به خانه باز می گردند.
در این میان خبرگزاری کارگری ایلنا تاکنون چندین گزارش از خواسته های کارگران معترض منتشر کرده است. سرپرستان و مسولین سایت ها و فاز ها به دست و پا افتاده و تلاش می کنند از طریق پیمانکاران و دیگر عوامل خودشان، کارگران را به کار باز گرداند.
تلاش سختی برای شکستن اعتصاب در پتروپالایش در جریان است که تاکنون تیرشان به سنگ خورده است.
کارگران شرکت های اصفهانی چون شرکت های عمران صنعت فرزین مرادی، رگبی پویا، نصب گیل صنعت، کیهان پارس هم از پنجشنبه به خانه بازگشته اند. تلاش برای شکستن اتحاد در شرکت گیل صنعت با افزایش حقوق هایشان همچنان ادامه دارد اما تاکنون موفق نشده اند.
دوستان کارگر، به شایعات توجه نکرده و آن را پخش نکنیم و اگر کارگری هم به اعتراض نپیوسته با دلیل او را مجاب کنیم که پیروزی ما پیروزی او نیز هست.
اما خبر خوش اینکه بالاخره مدیرعامل سازمان منطقه ویژه عسلویه به خود تکانی داده و از حقوق کارگران دفاع کرده است. دوسال است سازمان در مورد نامه هایی که برایش ارسال کردیم سکوت کرده بود و چه خوب که زبانش باز شده است و به وظایفش می پردازد.
«ایرج خرمدل، مدیرعامل سازمان منطقه ویژه عسلویه با ارسال نامه‌ای به مدیران عامل شرکت‌های شاغل در پارس‌جنوبی از تشکیل تیم بازرسی برای بازدید از کارگاه‌ها، کمپ‌های مسکونی و سرویس تردد کارکنان پیمانکاران و کارگران خبر داده و اعلام کرد: باید حقوق کارگران و پیمانکاران حداکثر تا پنجم هر ماه پرداخت شود و با مدیران و شرکت‌هایی که ضوابط پرداخت حقوق را رعایت نکنند ، برخورد قانونی خواهد شد.»
امیدواریم که اینگونه باشد و نه یک ژست طرفداری از کارگر. البته ایشان اگر صداقت دارند می توانند از همه شرکت ها بخواهند که لیست تسویه حقوق کارگرانشان را برایش بفرستند.
صادرات نفت با دستان زمخت و سیاه ما به کشور پول می آورد. روشنایی کشورمان با دستان ما محقق می شود. گاز با پشت های عرق کرده ما به خانه ها و کارخانه ها جان می دهد.
از این ثروت ما را حقی سزاوار و شایسته است.