طی ٤٠ روز کارگران پروژه ای توانستند در سراسر ایران به کمپین #نه_به_گرسنگی پیوسته و شرکت های سودجو را زمین گیر کنند. دستاوردهای این کمپین هم برای کارگران و هم برای خانواده هایشان بسیار با اهمیت است:
١- کارگران به قدرت خود واقف شده و متوجه شدند که اگر کار نکنند هیچ سودی وجود نخواهد داشت. آنها به خود و به قدرتشان ایمان آوردند. آنها متوجه شدند کارفرماها نمی توانند به جای ما کار کنند و داربست بسته و فیتر کنند و جوش بدهند و عایق کاری و برقکاری انجام بدهند. چرا که اگر می توانستند تاکنون کرده بودند.
٢- براى اولین بار در ایران ٢٥ هزار کارگر به صورت هماهنگ پشت به پشت هم داده به تحمیل کنندگان گرسنگی نه گفتند و راهی خانه هایشان شدند. هر چند فنآوری این امکان را به آنها داد تا از برادران خود در پروژه های دیگر بخواهند به آنها پیوسته و حامی شان باشند.
٣- از بوشهر در جنوب ایران تا ارومیه در شمال، خراسان در شرق و ایلام در غرب تا مرکز ایران، تهران و اصفهان، کارگران یکصدا همنوا شده به هم اتکا کردند. تا امروز بیش از آنچه ما می پنداشتیم شرکت ها مجبور به گردن گذاشتن به خواسته های کارگران شدند. از پتروپالایش خبر می رسد که پنجم هر ماه حقوق کارگرانی که همیشه ٤ ماه عقب می افتاد، تسویه می شود. در کارگاههایی حتا کارفرما مجبور شده است حقوق ها را هفته ای با کارگران تسویه کند. و مهمتر اینکه جایی نیست که حقوق کارگران افزایش نیافته باشد.
٤- اعتصاب و اعتراض ٢ سال پیش کارگران در سه راهی عسلویه درست است که به شکست کشیده شد و ٤ تن از برادرانمان دستگیر و روانه زندان گردیدند اما امروز همه آن ١٥٠ کارگر که در آن روز در سه راهی عسلویه گرد آمده بودند و بیش از ٥٠٠ کارگری که آن روزها با عقاید و راه و روش کارگری ما آشنا شدند، نتیجه اعتراض خود را امروز می بینند و از آن مبارزه و این اعتصاب خود خرسندند.
٥- برای اولین بار خانواده های کارگری در خانه مردی را مشاهده کردند که سرافرازانه برای سفره خانه اش و آینده فرزندانش می جنگد. همسران کارگران اعتصابی نیز مشوق آنان برای گرفتن حق خود شدند و به یاری همسرانشان آمدند. در هر کوی برزن، در هر روستا، در هر شهر و گردهمایی خانواده های کارگری بحث اعتصاب پیچید. از ایذه تا نخل تقی، محله و مردم از این اعتصاب می گفتند. همراهی بخشی از فروشندگان مواد غذایی با خانواده های کارگری کم نظیر بود و به آنان پیغام دادند:«باکتان نباشد،هرچه می خواهید بیایید بخرید»
برادران کارگر، ما نه تنها حق خود را گرفتیم بلکه مردم ایران را با واژه اعتصاب آشنا و آشتی دادیم. البته تنی چند از دوستانمان بلک لیست شدند، تنی چند احضار شدند، اما این برادران نیز خرسندند که هزینه ای که داده شده در مقابل اتحاد و افزایش حقوق ها بسیار کوچک است.
ایران سرزمین کارگری ماست و در آبادانی و شکوفایی اش، که جز بهبودی وضعیت زحمتکشان نیست، می کوشیم.
پیروزی هر کارگر، پیروزی همه کارگران است!
متحد باشیم و استوار.
کارگر برادر کارگر!
– سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
– کارگران پایپینگ و اکیپ پروژه ای ها
٢٢ شهریور ١٣٩٩