ساعت کاری کارگران!

یکی از موضوعات بسیار مهم برای سندیکاهای کارگری در حقوق کار، موضوع ساعت کاری کارگران و دستمزد آن است. مقاوله نامه شماره ٤٧ مصوب ١٩٣٥ سازمان بین المللی کار(ILO) کار هفتگی ٤٠ ساعته و مقاوله نامه شماره ٥٢ تعطیلات هفتگی با حقوق را برای کارگران منظور داشته است. جنبش ٨ ساعت کار که منجر به پیدایش اول ماه مه روز جهانی کارگر گردید سکوی اصلی کاهش ساعات کار است. سندیکاهای کارگری به همراه فدراسیون جهانی به دنبال کاهش ساعت کار در قبال دستمزدی برای یک زندگی بی دغدغه هستند. از سال ١٩٦٠ تا ١٩٩٠ موضوع کاهش ساعت کار بحث قالب در گفتگوهای فدراسیون های کارگری با کارفرمایان در اروپا بود. در چند سال آزمایش کاهش ساعت کار در آلمان و سوئد و ایتالیا این نتایج به دست آمد:

١- کاهش ساعت کار موجب افزایش اشتغال شد.

– ٢کاهش ساعت کار باعث کمتر خسته شدن کارگر و در نتیجه کاهش حوادث شغلی می گردد.

– ٣کاهش ساعت کار در کارهایی که کارگر با مواد آغشته سمی و یا گردوغبار و یا هوای آلوده به گازهای شیمیایی در تماس است، مانند صنایع نفت و فولاد باعث کاهش بیماری های شغلی می شود.

٤- کاهش ساعت کار باعث بهره وری بیشتر در تولیدات یکساله حداقل خواهد شد. کارگران در ٤ شیفت ٦ ساعته بهره وری و تولید بیشتری نسبت به ٣ شیفت ٨ ساعته داشته اند.

5- کاهش ساعت کار نه تنها از حجم تولید نکاست بلکه به اشتغال و کیفیت محصول کمک شایانی کرد.

6- کاهش ساعت کار در بخش خدمات مانند بانکداری و ادارات نتیجه زیاد خاصی نداشته است.

با مکانیزه شدن صنعت این کاهش ساعت کار نه تنها باعث طول عمر کارگر و کاهش آسیب های روحی و جسمی خواهد شد بلکه موجب پیری زودرس نشده و دوران پیری را برای کارگران با نشاط تر می کند. در دوره ای در اتحاد شوروی کارگران ٤/٥ ساعت در روز در بخش های سنگین کار می کردند و بقیه ساعت کار را به آموزش در مورد حرفه خود مشغول بوده و یا به یادگیری حرفه دیگری مشغول می شدند. در اروپا ٤٠ ساعت کار تثبیت شده و در کشورهایی هم ٣٥ ساعت کار در هفته اجرایی گردیده همچون سوئد.

کاهش ساعت کار باعث فرسودگی زودرس کارگر نشده و وقت بیشتری به کارگر و خانواده های کارگری برای با هم بودن را می دهد که در امر جامعه شناسی موجب کاهش ناهنجاری هایی چون طلاق، سرقت، آدم ربایی، تجاوز، پرخاشگری…. خواهد شد.

کاهش ساعت کار در زمانی می تواند به درستی تعمیم یابد که کشورهای جهان سوم کارگر ارزان برای سرمایه دای تولید نکند که باعث رقابتی شدن هزینه محصول در جهان سوم و اروپا و آمریکا گردد. نقش سندیکاهای کارگری و دولت های مترقی در مهار نئولیبرالیسم و کاهش ساعت کار بسیار مهم شمرده می شود.

امید که جامعه انسانی به روزی برسد که کار تفریح انسان و وظیفه ای جدا نشدنی از زندگیش گردد.

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران