کارخانه تولیدی لبنیات دامداران  که در هفت جوب شهریار قرار دارد 3000 کارگر را مشغول بکار کرده است. در این کارخانه ساعت کاری هرشیفت 12 ساعتی است. کارگران فنی و مکانیک 82 نفر می باشند که در قسمت های مختلف کارخانه و در سالن ها پخش هستند. این کارگران در مواقعی که دستگاهی خراب می شود باید بمانند و با کمک کارگران شیفت بعدی به تعمیر و راه ندازی دستگاه مربوطه کمک کنند. در این کارخانه از سختی کار خبری نیست و فقط باراندازها که مسوول سکو هستند از سختی کار بهره می گیرند. بخش آزمایشگاه دربست دراختیار زنان هست که به این ها هم سختی کار تعلق نمی گیرد. هرچند که فضای آزمایشگاه مسموم هست ولی کارفرما از دادن سختی کار به این کارگران طفره می رود. تا سال گذشته هر ماهه به هر کارگری یک بسته غذایی از تولیدات کارخانه داده می شد که از امسال قطع شده است.

از امسال 5 درصد از حجم تولیدات کم شده است که مشتریان هنوز خبر ندارند.  تولید کارخانه از سال گذشته زیاد شده و همچنان رو به افزایش است . طبق برآورد حسابداری سود سالیانه این کارخانه  بطور چشمگیری زیاد شده و به همین دلیل هم هست که صاحب کارخانه پسر 30 ساله خود را در کارخانه به عنوان مدیر گذاشته و خود در کانادا مشغول ساختمان سازی است. در ماههای مانند نوروز،ماه رمضان،محرم و عید های مذهبی که همه کارخانه ها سبد کالا شامل 20 کیلو برنج و روغن و چندبسته ماکارونی به کارگران خود می دهند در شرکت ما خبری نیست. در کارخانه ما طبقه بندی مشاغل و شورا وجود ندارد. به دلیل ساعت کار 12 ساعتی دریافتی کارگران متاهل یک میلیون 200 هزار تومان است و متاسفانه کارگران راضی هستند و نمی دانند که با این حقوق بسیاری از حقوقشان ضایع می شود. 12 ساعت کار هیچوقت در بیمه ما منظور نمی شود که زودتر بازنشسته بشویم. در کارخانه لبنیات دامداران قرارداد ها از یک ماه تا ششماه است و فقط کارکنان اداری و قدیمی ها قرارداد یکساله دارند. قرارداد با کارگران سکوها که بارانداز هستند دوماهه است چون به دلیل فشار کاری کارگران خیلی زود بیمار و از کارافتاده می شوند که کارفرما با این ترفند قرارداد دوماهه از تمدید قراردادشان موافقت نمی کند. اکثر اعتراضات هم از بخش کارگران سکو می شود.