به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، گرامیداشت انقلاب بهمن با شعارهای:« بومی سازی در ذوب آهن و افزایش بهره وری» آغاز شده است.
آیا خواسته های زحمتکشان در بهمن ١٣٥٧ فقط همین ها بود؟ آیا انقلاب شد فقط بهره وری و بومی سازی صورت بگیرد؟ آیا قرار نبود دیگر دختر رحمان به دلیل بی پولی از تب نمیرد؟ آیا قرار نبود دیگر کسی به خاطر حق خواهی دستگیر و زندانی و از کار بیکار نشود؟ آیا قرار نبود دستان کارگر بوسیده شود نه آنکه برای وام های ناچیز دست گدایی به سمت بانکها دراز کند؟ نه تنها دست کارگر بوسیده نشد بلکه با قراردادهای موقت و سفید امضا و حقوق کمتر از تورم و قوانین ضد کارگری و اخراج و گرفتار کردن کارگران فعال، با ایجاد شوراهای مذهبی و سرکوب سندیکاهای کارگری، دستان کارگران بیشتر زیر تیغ ستم رفت .
در ذوب آهن امروز هیچ تکنسین و کارگری حقوق مناسب نمی گیرد. مدیران برای درآمدزایی و بالا بردن سود نمی خواهند طبقه بندی مشاغل را اجرایی کنند. تلاش برای پیدا کردن رهبران اعتصابیون در دستور کار حراست قرار گرفته است. استخدام مدیران بی عرضه و غیرمتخصص با حقوق های افسانه ای و وام های بی بازگشت و از همه مهمتر خیمه زدن مافیا در ذوب آهن، کارهایی است که خیانت مسلم به خواسته های انقلاب بهمن می باشد.
مدیریتی که حتا از پس رفع مشکل سیستم گرمایشی رستوران رسالت و سرد بودن آب گرم سرویس بهداشتی در سطح کارخانه از جمله کارگاه اکسیژن بر نمی آید، از کارگر بهره وری هم طلبکار است.
یاد سندیکالیست های اعتصابی و اولین شورای ذوب آهن سال ١٣٥٧ از جمله کارگر کوره زنده یاد آقای معروفی و پسرش و آقای قادر عظیمی همیشه در یاد کارگران باقی است. خواهیم کوشید تا دستاوردهای انقلاب بهمن در کشورمان اجرایی شود.