از ابتدای سال آشکار گردید که دولت در خصوص دستمزد کارگران و مستمری بگیران نه به دنبال افزایش حقوق و بهبودی نسبی وضعیت معیشت، بلکه اجرای نسخه نئولیبرال در کشور به صورت بسیار جدی است. ابتدا تمامی بیمه شدگان تامین اجتماعی را که پیمانکاران در بدنه دولت مشغول به کار کرده اند با یک دستور از افزایش حقوق ٥٧ درصدی و ٣٨ درصدی خارج کرده و با ١٠ درصد افزایش حقوق همچون کارمندان تلقی کرده و بازی غیرقانونی را با زحمتکشان آغاز نمودند. تنها با اعتراضات کارگران و رانندگان شرکت واحد، شهردار تهران مجبور گردید مصوبه شورای عالی دستمزد را برای زحمتکشان اجرایی کند ولی بقیه کارگرانی که در بدنه دولت هستند همان ١٠ درصد را به عنوان افزایش حقوق دریافت کردند. بعد نوبت به بازنشستگان سایر سطوح تامین اجتماعی رسید که می بایست ٣٨ درصد افزایش مستمری شامل حالشان می شد که با اعتراضات یکشنبه های خود دولت را در شهریور ماه مجبور به تمکین کردند. از سوی دیگر اما کارگران و بازنشستگان به جای ٦٥٠ هزار تومان حق مسکن ٥٠٠ هزار تومان گرفتند و فریادشان به جایی نرسید.
بازی امسال دولت با شورای عالی دستمزد با به عقب انداختن جلسات و بی اعتنایی کردن به اعتراضات گروه کارگری، دنباله همان بازی آغاز سال است. دولت و کارفرمایان تلاش دارند سبد معیشت اصلن تعیین نشود، موضوع خط فقر را لوث کنند و کم کم موضوع افزایش حداقل دستمزد سالانه را نیز در سالهای پیش رو از دستور وزارت کار بردارند.
نئولیبرال های وطنی همچون خاندوزی وزیر اقتصاد، موسوی رییس سازمان تامین اجتماعی، وزیر کار صولت مرتضوی، اصلن اعتقادی به بهبودی وضعیت طبقه کارگر ندارند. اصرار خاندوزی وزیر اقتصاد برای حذف سخت و زیان آور بودن شغل های آسیب زا و تمرکزش با اتاق بازرگانی برای حذف حداقل دستمزد با مشاوره مافیای موسسه نذر و اشتغال اصفهان در راستای حذف داروی رایگان از بیمارستان های تامین اجتماعی و دنبال ننمودن اخذ طلب های تامین اجتماعی از دولت توسط موسوی رییس سازمان تامین اجتماعی است که با رساندن سن بازنشستگی به ٦٥ سال و واگذاری بانک رفاه و بازی دادن شورای عالی دستمزد توسط وزیر کار صولت مرتضوی نشان از هم راستایی این وزیران و جریان ضد کارگری وابسته به مافیا برای گرسنه نگه داشتن خانواده های کارگری و بالا کشیدن اندوخته های زحمتکشان در سازمان تامین اجتماعی و بی ضابطه نمودن روابط کارگر و کارفرما برای ارزان نمودن کارگر، باید تکمیل شود. تا کارگران مجبور شوند برای لقمه نانی به هرگونه رفتار غیرقانونی مافیا تن دهند.
احضار، دستگیری، تهدید، زندانی نمودن کوشندگان کارگری و ایجاد محدودیت های شدید برای فعالیت سندیکایی فقط یک پیام برای همه مزد بگیران دارد: برگشت به روابط ارباب رعیتی و بی سنگر ماندن زحمتکشان از زندگی اتحادیه ای است.
مافیای لانه کرده در دولت بداند دستاوردهای کارگران ارزان بدست نیامده که به راحتی بتوان آن را از شناسنامه مبارزات زحمتکشان پاک کرد.
هماوردی با زحمتکشان نتیجه ای زیان بار در پی خواهد داشت، این را به مافیا خواهیم فهماند.
مازیار گیلانی نژاد ٢٣ اسفند ١٤٠١