طبقه کارگر همیشه فداکار!
یک سال از رشادت کارگر پتروشیمی مارون ماه شهر شهرام محمدی گذشت. شهرام محمدی کارگری است که با فداکاری خود جان صدها برادرکارگرش را در پتروشیمی را در زمانی که نشتی گاز هگزان جان کارگران را تهدید می کرد با فداکاری و گذشتن از جان خود نجات داد و با بستن شیر مخزن از فاجعه ای انسانی جلوگیری کرد و خود جانش را در راه نجات کارگران هم شیفتش و منافع ملی ایران از دست داد.
متاسفانه بعد از یکسال خبر می رسد که نه دیه ای به این خانواده از طرف پتروشیمی داده شده و فقط حقوق وزارت کار 812 هزار تومان مستمری تامین اجتماعی به خانواده اش تعلق گرفته است. این در حالی است که شهرام محمدی در زمان اشتغال یک میلیون و یکصد هزار تومان دریافتی داشته است و فیش حقوقی اش نیز موید این موضوع است.
هر چند روابط عمومی پتروشیمی مارون مدعی است که دیه پرداخت شده است اما خانواده این کارگر فداکار این ادعا را رد کرده و سندهای این پرداخت را خواهانند. با اینکه در دو نوبت دادگاه، شرکت پتروشیمی مارون را محکوم به پرداخت دیه کرده است ولی شرکت موضوع پرداخت دیه را بر عهده شرکت پیمانکار نیروی انسانی که شهرام در آن کار می کرده مربوط می داند و خود را مسوول چنین پرداختی نمی داند.
شهرام محمدی کارگر اهل ایذه و دارای چهار فرزند است. حق این کارگر فداکار در هزار توی کاغذ بازی پایمال شده است. آیا اگر رشادت شهرام محمدی نبود و مانند حادثه پتروشیمی بوعلی برای پتروشیمی مارون هم پیش می آمد و میلیاردها دلار تومان خسارت می دید خوب بود؟
چرا مدیران پتروشیمی مارون مقایسه ای این چنینی نکرده و حقوق این کارگر و خانواده اش را پایمال می کنند؟ آیا نباید به جز حقوقی که حق این کارگر است از جمله دیه، مستمری کامل یک میلیون سیصد هزار تومانی و پاداشی در خور این فداکاری به خانواده این کارگر رشید پرداخت شود؟
شهرام محمدی نشانگر کارگری است از طبقه زحمتکشان که منافع ملی و ثروت زحمتکشان را با فدا کردن جان خود پاسداشتی حماسی کرد.