پالایشگاه بندرعباس به دلیل امکانات نامناسب کمپ شهید حاجبی و نبود آب و وضعیت غیر بهداشتی و بی اعتنایی به وضعیت رفاهی و حقوقی کارگران در سال۱۳۹۴دو بار مورد هجوم و اغتشاش کارگران واقع شد که در این میان ، بیشتر وسایل کمپ آسیب دیده و پای پلیس امنیت نیز به میان کشیده شد و بسیاری از کارگران را به جرم سیاسی دستگیر کرده و اعاده خسارت نمودند. و هنوز این مشکل رفع نگردیده است.
در بندرعباس مانند اسکله شهید رجایی و اسکله جدید شهید باهنر که نزدیک پالایشگاه می باشد نیز اصلن به وضعیت حقوقی و رفاهی کارگران رسیدگی نمیشود و بسیاری از کارگران میگویند که ما در ماههای خرداد ،تیر،مرداد و شهریور آنجا کار کرده ایم و هنوز دستمزدهایمان را به ما نداده اند. در جواب این کارگران که درخواست طلب دستمزدشان می نمایند ؛ پیمانکاران به آنها میگویند که هنوز شرکتها به ما پول نداده اند .
به راستی ما نمیدانیم که مگر اینها انسان نیستند و خودشان مگر زن و بچه ندارند و خرج، قسط وام و بدهکاری ها و وضعیت گرانی و تیغ زدنها را نمی بینند؟! مگر آنها انسان نیستند که ذره ای درک و شعور را بر سود و نفع شخصی ترجیح دهند؟! مگر روزانه پالایشگاههای نفت میلیونها بشکه را از مسیر آبهای گرم خلیج فارس نمی فروشند؟! با پول این نفت و گاز که سرمایه ملی است پس چه میکنند و به جیب چه کسانی میرود؟!. مگر ما کارگران با دستانمان و لحظه های زندگیمان همه وجودمان را فدای ساخت پالایشگاهها. و پتروشیمی ها نمیکنیم؟!
آیا صاحبان سرمایه از خود پرسیده اند که پالایشگاهها را چه کسانی ساخته اند؟! گرماهای شرجی و ده ساعت کار طاقت فرسا را فراموش کرده اند؟! وجدان کاری کارگران را فراموش کرده اند؟!. افرادی که به آنها ستم میشود همه ایرانی هستند و وطنشان و سرزمینشان را دوست دارند و انتظار اینهمه بی مهری را از سردمداران حکومتی ندارند که حقوق آنها را نادیده بگیرند.
ما کارگران ایران زمین خواستار درست شدن وضعیت حقوقی خودمان هستیم و ادامه این سیستم نابسامان حقوقی و اقتصادی به زیان خود حکومت و سرزمینمان ایران تمام خواهد شد، چرا که نابودی خانواده های کارگران کاملن به دور از انصاف هست و هیچوقت تاریخ عاملین این نابودی را نخواهد بخشید…به امید آنکه سفره کارگران سرزمینمان پر از رونق همیشگی باشد
وارتان خرمدین عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران