کار سخت در ذوب آهن و تلاش کارگران برای سرپا نگه داشتن این مجموعه مادر صنعت، متاسفانه با بی مهری مدیرعامل های ذوب آهن روبرو شده است. تعمیرات اساس در آگلوماشین پس از ٦ سال با توجه به فرسودگی تجهیزات از نظر برقی و مکانیکی و تکنولوژی بسیار مبرم بود که تلاش کارگران آن را محقق کرد.
اما آنچه موجب دلسردی کارگران و مهندسین شده است عدم توجه به مشکلات مالی و معیشتی از سوی مدیرعامل می باشد. کارگران ذوب آهنی تلاش کردند یک تشکل کارگری در کنار دیگر نهادهای کارگری مانند تعاونی مصرف و مسکن و کمیته های ورزش تشکیل دهند که با بی مهری فراوان از سوی مدیران و دولت روبرو گشت. امروز مهندسین و کارگران و کارکنان به این نتیجه رسیده اند که با توجه به کاهش قدرت خرید به یک سوم به نسبت اوایل سال دیگر درنگ جایز نیست و باید تشکل کارگری را در هر گوشه ذوب آهن تدارک دید تا سفره های کارگران خالی تر از امروز نشود.
رضا محبی نیا