به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، بامحدودیت های اعمال شده تحریمی علیه ایران و بالا رفتن قیمت ارز و گران شدن مواد اولیه ، از سال گذشته در صنعت کفش ایران اتفاقاتی مطلوب و غیرمطلوب و گاهی ناخواسته اتفاق افتاده است:

١- واردات کفش به دلیل بیماری کرونا قطع شده و به صرفه نبوده و در نتیجه کارگاههای بزرگ تولید کننده کفش فروش خوبی را برغم محدودیت های بیماری کرونا داشته اند.

٢- کارگاههای کوچک تولید کفش به دلیل نقد فروشی مواد اولیه شوربختانه از صحنه تولید ٩٠ درصد کنار زده شده اند و امکان رقابت با تولید کننده های بزرگ را ندارند.

٣- کلاهبردارانی که بدون دستمایه وارد این صنف شده و پس از چندی با فروش اقلامی که خریداری کرده بودند و با دادن چک های بلا محل از بازار غیب می شدند، تقریبن از صحنه صنعت کفش در حال حذف شدن هستند

٤- قیمت کفش به میزان ٥٠ درصد نسبت به اسفندماه سال گذشته گرانتر شده و توان مردم را برای خرید کمتر نموده است.

٥- دلالان وارد کننده کفش با بی ارزش شدن پول کشورمان به دنبال مسیرهای قاچاق این کالا هستند

٦- کارگران کفاش در کارخانه هایی که از توان مالی خوبی برخوردارند، شبانه روز به تولید کفش مشغول بوده و از مزایای کارگری مصوب شده از جمله بیمه، عیدی، برخوردارند.

٧- با رونق بازار کفش، محصولات پتروشیمی کفش از جمله زیره، چسب گران تر شده و عرضه آن به صورت نقدی به دست دلالان این رشته افتاده و بخشی از وارد کنندگان را به این سو جلب نموده است

٨- کارخانه های چرم سازی هم به تولید کفش یاری رسانده و هم با گران تر شدن دلار توان صادرات یافته اند

٩- بازار کفش ایران این استعداد را دارد که صادر کننده کفش حتا به اروپا باشد هر چند هم اکنون به صورت بسیار محدود صادرات کفش ما به کشورهای حاشیه خلیج فارس، افغانستان، پاکستان، کشورهای شمال دریای خزر و عراق و بسیار کم، به ترکیه در حال عرضه است.