به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، سالهاست زحمتکشان آگاه فریاد می زنند «وقتی می توانیم خودمان تولید کنیم، چرا باید از خارج وارد کنیم» اما گوشی برای شنیدن وجود ندارد.
کارگران هپکو بزرگترین تولید کننده ماشین های راهسازی در خاورمیانه را چنان ذلیل کرده اند که به گدایی افتاده اند. این تنها با کارخانه هپکو و یا نیشکر هفت تپه نیست که خصوصی سازی نابودیشان را می خواهد، بلکه کارخانه های بزرگی چون کفش ملی، ارج، استارلایت، ماشین سازی تبریز و اراک… نابود شده اند تا راه برای واردات لوازم خانگی از کره و ژاپن باز باشد.
سیاست نئولیبرالیسم قانون زدایی از روابط کار و بی قانونی بین کارفرما و کارگر و دولت و خصوصی سازی و تبدیل صنعت به یک ویرانه است. اما این تمام قضیه نیست بلکه با نابودی صنعت، کارگران بیکار زیاد شده و دیگر تحت پوشش بیمه قرار ندارند. از طرفی مبلغ حق بیمه های پرداختی به سازمان تامین اجتماعی کاهش یافته که نتیجه اش نبود درآمد و ورشکستگی است، که آرزوی نئولیبرالیسم است. از سوی دیگر نبود درمان برای زحمتکشان باعث افزایش مرگ و میر و افزایش ناهنجاری های اجتماعی خواهد بود.
واردات صنعت را نابود، کارگر را بیکار، اقتصاد را وابسته به بیگانگان و فرزندان زحمتکشان را کودک کار و خیابان می خواهد.
با این سیاست ها باید مبارزه ای مستمر و همیشگی داشت و این تحقق نخواهد یافت مگر عضویت در سندیکاهای کارگری.