کسانی که درست روبروی مردم ایستاده اند و پیکان تند کین خواهی و سودورزی را به سوی سرمایه های میهنمان پرتاب نموده اند را هیچ گریزی از جبر اجتماعی و تاریخی نخواهد بود و هر اندیشمند خردمندانه ای با خواندن ماتیکانهای تاریخی و بازگشت به گذشته های پیشین به این باور رسیده است و او هم استوار همچون کوه به پیکار با همه کژی ها و پلشتی ها برخاسته و به گونه ای خردمندانه راه خود را پیدا نموده است.

ما به این باور رسیده ایم که جوش و خروش مردم رانده شده از درگاه فرمانروایی در پیکار برای انجام خواسته های قانونی و راستین خودشان پایانی ندارد و روز به روز در هر گوشه ای از این سرزمین جاوید که هم اکنون به نومیدی رسیده اند به دنبال راه گزینه های خردمندانه برای برون رفت از آسیبهای پیش رو بوده و سالیان درازی است که در برابر چپاولگری های زورمداران سینه سپر نموده اند و همچنان پیشگام پیکارهای هوده خواهی یا حق طلبانه گشته اند.

پرسشی هست که آیا دستگاه فرمانروایی در اندیشه آن برآمده است که به کژکاری های خود پایان دهد ؟

چگونه و تا چه زمانی می خواهد در برابر جنبشهای مردمی تاب آوری نماید؟ می دانیم که ریزش باورهای مردمی به جایگاه زورمداران فراتر از چشم به راهی ما بوده و روز به روز ناتوانی آنها بیشتر به چشم خواهد آمد که هیچگاه نگاه ناسنجیده و دور از خرد آنها راستینگی یا واقعیت جامعه را نمی بینند و پیوسته خود را در باتلاق کژپنداری یا توهم قرار می دهند که از بن بستها خواهند گذشت. هر روز نابکاری ها و کم کاری های خود را بر گُرده های مردم سوار خواهند نمود و به دنبال سیاه نمایی هستند تا به هرگونه ای که می توانند آسیبها را به گونه ای وارونه نشان داده و سرزمینمان را گل و بلبل نشان دهند.

خانواده های کارگران توان خرید ندارند و برای گذشتن از سیاهی ها و دروغ پردازی ها به دنبال خِرُد جمعی هستند تا زورمداران را وادار نمایند تا به خواسته هایشان تن دهند.

آیا زورمداران با اینهمه نابکاری هایی که با گرانی های بدون مرز بر سر مردمان و خانواده های فرودستان فرود آورده اند و به گفته خودشان نمی خواهند به سوی آسایش و رفاه مردم گام بردارند ؛ به چه چیز امیدوارند؟

آیا نمی دانند که دشنه تیز آنها هم روزی کُند خواهد گشت و مردمان نومید، خسته و افسرده و بدباور را دیگر ترس از دشنه تیز نخواهد بود و در برابر فرشته زیبای مرگ لبخند خواهند زد و به زندگی تلخ و زننده و چپاولگران هوده یا حقوق خودشان نیشخندی جانانه خواهند زد ؟ بادا چنین روزی.

وارتان خرمدین، عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران

٢٨|٨|١٤٠٠