مرگ نقطه پایان زندگی شاهرخ زمانی نیست. پیامش همچون خودش زنده و مانا – متحد شویم و شب را به صبح برسانیم.
سالها بگذشت.
سالها و باز در تمام پهنه البرز
وین سراسر قله مغموم و خاموشی که می بینید
وندرون دره های برف آلودی که می دانید
رهگذرهایی که شب در را می مانند
نام آرش را پیاپی در دل کهسار می خوانند
و نیاز خویش می خواهند
با دهان سنگ های کوه آرش می دهد پاسخ
می کُند شان از فراز و از نشیب جاده ها آگاه
می دهد امید ، می نماید راه.
روابط عمومی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک
22/6/1394
