روایت یک بازنشسته از پول داروهای چشم/ چرا سی سال حق بیمه پرداختیم؟
یک بازنشسته می‌گوید: سی سال تمام حق بیمه داده‌ام برای چنین روزهایی؛ حالا باید برای کوچک‌ترین و ساده‌ترین خدمات درمانی پول بپردازم!
به گزارش خبرنگار ایلنا، سهراب مژگانی، یک بازنشسته‌ی کارگری‌ست که صبح سوم خرداد به ایلنا مراجعه می‌کند؛ او فیش پرداخت داروهای خود را در دست دارد و نسبت به این پرداخت معترض است.
مژگانی که به دلیل مشکلات چشمی به بیمارستان جم (یکی از بیمارستان‌های طرف قرارداد تامین اجتماعی) در تهران مراجعه کرده، بابت دو داروی ساده چشمی که ایرانی هستند و جزو داروهای خاص محسوب نمی‌شوند، ۳۵ هزار تومان هزینه پرداخته است. در فیش پرداخت او، ردیفی به نامِ «تعرفه‌ی دارویی» هست که بابت آن ۸ هزار تومان اضافه بر قیمت داروها پرداخت کرده است.
این بازنشسته می‌گوید: چرا داروها برای بازنشستگان کارگری در مراکز طرف قرارداد رایگان نیست؛ علاوه بر آن، قضیه‌ی تعرفه‌ی دارویی چیست؛ اگر این داروها را در نسخه می‌نوشتند و از داروخانه‌های بیرون تهیه می‌کردم، مجبور نمی‌شدم این ۸ هزار تومان اضافه را پرداخت کنم!
این بازنشسته با بیان اینکه ۴۳ هزار و ۸۰۰ تومان بابت دو قطره ساده چشمی در یک بیمارستان طرف قرارداد پرداخت کرده‌ام؛ می‌گوید: سی سال تمام حق بیمه داده‌ام برای چنین روزهایی؛ حالا باید برای کوچک‌ترین و ساده‌ترین خدمات درمانی پول بپردازم؛ چرا سی سال حق بیمه و سهم درمان از ما گرفتند و حتی امروز هم ۲ درصد از مستمری ما را بابت درمان کسر می‌کنند؟!
او از پولی شدن خدمات درمانی به خصوص داروها انتقاد می‌کند و می‌گوید: یک بازنشسته در زمان پیری بیش از هر چیز به داروهای ساده و مسکن‌ها نیاز دارد که اینها را متاسفانه پولی کرده‌اند!