با ورود به سال 1400 می طلبد که نگاهی داشته باشیم به 16 سال فعالیت اعضای سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران.

از 21 اردیبهشت سال 84 که اولین نشست بازگشایی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک رقم خورد 16 سال می گذرد. 16 سالی که توام با فعالیت های پیگیرانه در دورانی سخت بود. هنوز موضوع فعالیت سندیکایی در جامعه جا نیفتاده بود و زحمتکشان جوان از چند و چون اینگونه فعالیت ها خبر نداشتند. لازم بود آموزش ببینیم و این آموزش ها را به میان نسل جوان ببریم. کاری بس سخت و پُر هزینه اما چاره ای جز این نبود.

در طی سالها افرادی سودجو، شهرت طلب، خودبزرگ بین که فکر می کردند می توانند سندیکا را نردبان امیال حقیر خود کنند، به سندیکا آمدند اما با فعالیت های آرمان گرایانه و سخت کوشانه اعضای سندیکا پی بردند که آدرس را عوضی آمده اند و با کوله باری انباشته از تهمت و افترا بر علیه سندیکا، به محاق رفتند. …بیشتر

حتا وقتی که نیستی

روبروی ما ایستاده ای

چراغ را در تاریکی بالا گرفته ای

و راه را به ما نشان میدهی ….

طبقه کارگر فرصت مطالعه عمیق و دراز مدت را ندارد، لذا این وظیفه روشنفکران دوستدار طبقه کارگر است که به کمک این طبقه آمده و مطالعات و پژوهش های شان را در اختیار کنشگران کارگری بگذارند.

سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران از ابتدای فعالیتش در سال ١٣٨٤ تمامی تلاش خود را نمود تا آموزش هایی را که کارگران لازم دارند را گرد آورده و نه تنها خود بیاموزد بلکه به کارگران عضو و حتا سندیکاهای برادر نیز منتقل کند. پخش فیلم هایی چون اسپارتاکوس، عصرجدید، خوشه های خشم، جویندگان طلا، سیکو بخشی از تلاش های فرهنگی ما بود اما کافی نبود. …بیشتر

کارگران نباید در هیچ سیستمی چه خصوصی و یا دولتی از فکر اینکه مالک کارخانه نیستند بیرون بیایند. کارخانه حتا از خانه خودمان هم باید برایمان مهمتر باشد چرا که نان ما و شخصیت اجتماعی ما در آنجاست هر چند که مالکی خصوصی داشته و یا مدیریتی دولتی در آن کار کند. کارخانه محلی است برای معیشت نسل های بعدی پس نباید موضوعاتی که مربوط به زندگی کارگران است را، دست کم گرفت. امروز در هفت تپه شکرها را مالک دغلکارش بیرون برده و می فروشد. برای اینکه رفقای ما در نیشکر هفت تپه در خصوص این دستبردها بتوانند راهکاری درست اتخاذ کنند در ادامه گوشه ای از مبارزات کارگری و تجربه کارگران ساوه ای را که می تواند برای همه زحمتکشان ایرانی درس آموز باشد، را می آوریم.

(بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران) …بیشتر

سندیکاهای کارگری مخالف خصوصی سازی و اما طرفدار دولت نئولیبرال رانتخوار هم نیستند. ما از دولتی شدن و دولتی ماندن دفاع می کنیم تا دولت به وظایف اجتماعی ش عمل کند و نه اینکه این وظایف را از دوش خود برداشته به بخش خصوصی بدهد تا این خدماتی که باید از بودجه دولتی به مردم به طور رایگان عرضه شود، حالا شرکت های خصوصی آن را به ما بفروشند. نمونه بارزش بیمه های تکمیلی درمان است که به عهده دولت بود تا طبق اصل ٢٩ قانون اساسی به طور رایگان مردم درمان شوند، اما امروز بخش خصوصی این خدمات را به ما می فروشد. دولت حق ندارد زندگی مردم، که طبق قانون به عهده ش است را به دست رانت خواران که به هیچ قانونی و اخلاقی پایبند نیستند، بدهد. اینهمه اختلاس و پدرسوخته بازی از زمان خصوصی سازی بیشتر شده است. …بیشتر

در سندیکاهای کارگری رهبران می آموزند که حق طلبی تاریخی دیرینه دارد و باید صبور بود، کادرهایی منضبط و آموزش دیده تربیت کرد تا در گره گاهها بتوان بهترین تصمیم را گرفت. داشتن رهبرانی کارآزموده قدرتمندی هر تشکلی است. از ابتدای تشکیل سندیکای فلزکارمکانیک در سال ١٣٨٤ که با همکاری و همیاری بزرگان و پیشکسوتان سندیکایی همراه بود آموزش سرلوحه کار قرار گرفت. آموختن از بزرگان سندیکایی همچون محمدحسین خوان یغما، خلیل پرن بازماندگان سندیکای فلزکارمکانیک، رضا فراهانی کنگرانی عضو سابق هیات مدیره سندیکای کارگران خیاط، علیرضا فرهادی عضو سابق هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد و تحت آموزشهای جواد مهران گهر عضو سابق هیات مدیره سندیکای کارگران کفاش قرار گرفتن، از رئوس کار ما بوده است. در سندیکا به کارگران آموزش می دهند که اعتصاب آخرین و موثرین حربه برای کسب حقوق است اما تنها حربه نیست. باید آماده شد و آمادگی را حفظ کرد و تمهیدات موثر برای هر اعتراض را اتخاذ نمود. تجربه ای را که در اعتصاب سراسری کارگران پروژه ای، به کار بردیم محصول آموزش های سندیکایی و تجربه ٥ ساله کار در میان کارگران پروژه ای بود. …بیشتر

مردمی کردن و فراگیر کردن اعتصاب در اواخر دهه هشتاد و در اعتصابات کارگران معادن کرمان به ویژه در معدن سنگرود به کار برده شد و با سرکوب شدید انجمن صنفی این کارگران روبرو گشت. این دستاورد در اعتصابات هفت تپه و فولاد نه تنها به کار گرفته شد بلکه با راهپیمایی های هر روزه و سخنرانی فعالین کارگری کارخانه فولاد برای کارگران و مردم رنگ و بویی جانانه یافت. با یورش پلیس سیاسی به آن شورای بیست و چند نفره، یا بخشی به سمت همکاری با شوراهای اسلامی رفتند یا استعفا داده و بخشی هم اخراج شدند و بخشی هم راهی دیار غربت شدند. …بیشتر

چه در مرحله تشکیل و ایجاد و چه پس از آن، سندیکاها و سازمان های سندیکایی، از حقوقی برخور دارند که باید دولتها آنها ها را به رسمیت شناخته و به اجرا در اورند .

این حقوق عبارتند از:

١- سازمان های کارگری حق دارند آزادانه اساسنامه و ایین نامه های خود را تدوین نموده و نمایندگان خود را بر گزینند.

٢- سازمان های کارگری حق دارند چگونگی اداره امور و فعالیت های داخلی خود را تنظیم کرده و برنامه های عمل خود ( از جمله بر گزاری اجتماعات، تظاهرات و اعتصاب ) را اعلام کنند.

٣- مقامات دولتی باید از هر گونه مداخله‌ای که منجر به محدویت این حقوق یا محدویت در اجرای قانونی آنها شود خود داری کنند .
…بیشتر

در جُستاری که از نظر می گذرانیم، به عنوان چند سرفصلِ مقدماتی در کنش های سندیکایی، می پردازیم به اصولی که هر چند حاوی مقدماتی فلسفی-تاریخی هستند؛ ولی دقیقا به کنش هایی در عمل اجتماعی اشاره دارند که در نظر نداشتن آنها خواهد توانست یک جنبش اجتماعی را از اهداف اولیه اش دور کند یا به نتایجِی برساند که اصلا مدنظرِ گروندگان آن جنبش ها نیستند.

بدین شرح کوتاه می پردازیم به سرفصل اول، بدین محتوا که اصولا ائتلاف اصناف چه حد و مرزی دارد و ضروریات این مرزبندی ها کدامند؟

۱- اصول طبقه بندی نیازهای مادی و مرحله ی اولِ آگاهی طبقاتی: …بیشتر

ماهیت کار از نظر فلسفی، از محتوای کار و فعالیت خلاق یاد می کند که تابع قوانین زیبایی و در درجه نخست تابع کار مادی است. یعنی آن بخش از فعالیت های بشری که متوجه شکل دادن به ماده به منظور برآوردن نیازهای حیاتی اوست. در واقع خود لذت بردن از زیبایی و «گوش موسیقی شنو» و «چشم شکل شناس» که لازمه آن هستند.

مدتها پیش از این که هنر به عنوان شکل خاصی از فعالیت بشر پدیدار گردد، در جریان کار به ظهور رسیده و تکامل یافته بود. بنابراین، زیبایی شناسی اگرچه نامکتوب و پراکنده، توسط زحمتکشان پی ریزی گردید.

?کانال دانش و کارگر?

بخش آموزش سندیکای کارگران فلزکار مکانیک

در چهل سالگی انقلاب جنبش کارگری باید مواجه با خشونت شود. سندیکاهای کارگری را وابسته به خارج و چند بی عرضه سیاسی قلمداد مينمايند تا سرکوبش آسان تر شود. چرا یک جریان سیاسی را باید این قدر بزرگ و قدرتمند جلوه داد؟ آیا جنبش کارگری و کوشندگانش این قدر نادان و بی تدبیر هستند که چشم به خارج دوخته و از سوی آنان هدایت شوند؟ …بیشتر