درود به کارگران سرزمینمان و سپاس ویژه از سرکشی های بی پایانتان

همانگونه که می دانیم دولت که کارفرمای بزرگ پروژه های صنعتی است و این پروژه های صنعتی بایستی در خدمت رفاه و آسایش مردم باشند؛ ولی شوربختانه ما در خدمت و برده کار و کارگری هستیم و با این تورم بدون مرز و این یک و دو کردن با نمایندگان کارگری در هنگامه تعیین دستمزد جز سرکشی کارگران هیچ پیامد دیگری نداشته و ندارد.

بیش از ۸۰ درصد از جمعیت کشور را خانواده های کارگری تشکیل می دهند و دهن کجی نسبت به نابسامانی های کارگری تنها خشم آن ها را افروخته تر خواهد نمود.

یا تورم را به صفر برسانید و اگر نمی خواهید و یا توان چنین کاری را ندارید؛ این را بدانید که ما کارگران در برابر گستاخی ها بیکار نخواهیم نشست و در تلاش خواهیم بود تا بتوانیم پاسخگوی نیازهای خانواده و فرزندانمان باشیم و هر اندازه فشار بیشتر بر کارگران روا داشته شد؛ همانگونه هم ما سخت تر تلاش خواهیم کرد این ستم و ستمگری را برطرف کنیم. این پافشاری های حقوقی ما را بارها با چشمان خودتان دیده اید و هر آنچه زورمان برسد اهرم فشار را بر شما فرود می آوریم تا به خواستهای انسانی و کارگری ما پاسخ درست دهید.

تلاش های سندیکایی ما را دست کم نگیرید.

5 فروردین 1403