چرا دستمزدهای کارگران با نوسان صعودی دلار همخوانی ندارد؟!

پیمانکاران یا پادوهای کارفرمایان که در میدان رقابت برای گرفتن مناقصه کار به هر گونه چاپلوسی، امتیاز دادن و رشوه روی می آورند تا رقبای خودشان را با هر بهایی به زیر بکشند و خودشان کار را بگیرند.
آن ها کار را برای خوش خدمتی با قیمت پایین می گیرند و تنها اهرم فشار و سود خودشان را در بکارگیری کارگر ارزان و فشار بر آن ها می بینند.
در مرداد ماه سال ۱۴۰۲ در پتروپالایش نفت پایا بندرعباس کارگران گروه مونتاژکاری ساپورت ،جوشکاری، پایپینگ و داربست بندی که با دستمزدهای نزدیک به کمپین به سر کار رفته بودند؛ پیمانکار پس از دو ماه کارش را که به مرحله دلخواه رسانیده بود کارگرانی را که دادخواه و یا مطالبه گر بودند را به بهانه های نادرست از کارگاه تسویه حساب نمود و پس از آن، کارگرانی را با دستمزدهای پایین تر از گروه های پیشین به کار گرفت و در آذرماه که هوا سردتر شده بود و کار پیدا نمودن سخت تر و کساد شده بود برای قرارداد جدید، باز دوباره دستمزدها را کمتر زده و به کارگران می گفت که اگر قرارداد جدید را امضا نکنید تسویه خواهید شد.

در اسفند۱۴۰۲ کارفرمایان در همه بخش های صنعتی، نابسامانی هایی از جمله دیر پرداخت دستمزدها را پدید آوردند تا کارگران پیش از رسیدن سال نو خودشان تسویه کنند و بروند .
پس از سال نو باز دوباره کارگران با دستمزدهای بالاتر را از خود می رانند و باز دوباره کارگر ارزانتر می گیرند.
این سیاست تعدیل نیرو یا ارزان سازی نیروی کار در پروژه ها همیشه در جریان است و این انگل های مفت خور هیچگاه سفره های خالی زحمتکشان و دربدری آن ها که هر دو ماه یکبار ناچار هستند از این شهر به آن شهر پیگیر کار باشند را نمی بینند.
افزایش دلار و نابودی پول ملی در پناه تورمی که از سوی سودجویان نابکار ما را در چنبره خود قرار داده است با این تردستی کارفرمایان پیمانکار پرور به جز نابودی قدرت خرید کارگران و خانواده هایشان پیامد دیگری نخواهد داشت.
بر همه ما کارگران روا می باشد تا از کیان خانواده هایمان در برابر این کارگر ستیزان دفاع نماییم و این سیستم خانمان برانداز دلالی کار را ناکار نماییم.
اگر خانواده هایمان را دوست داریم و در اندیشه آینده فرزندانمان می باشیم به دنبال راه گزینه هایی پویا و ماندگار باشیم تا لبخند همیشگی را بر لب های فرزندانمان بنشانیم. با اتکا به سندیکای کارگری مانند همیشه پیروز میدان مطالبه گری خواهیم بود.

با سپاس فراوان
وارتان خرمدین عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران
27 فروردین 1403