به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، پس از درج مطلبی با عنوان«فقر در خانه زحمتکشان» یکی از کارگران پروژه ای طی تماسی این مطلب را برای کانال تلگرامی سندیکا ارسال نمود:
«مطلب را در یکی از گروههای پروژه ای خواندم. شما دارید از زندگی خسارت بار در کرج و تهران میگید !.؟ قبول دارم خسارت و هزینه هایی کارگران در این شهرها دارند اما
شما باید زندگی در خوزستان را هم مثال بزنید. فرض کنیم که کسی سر کار است فقط نصف حقوقش برای هزینه هایی که جغرافیا برایش فاکتور کرده است، می رود. پمپ آب در همه خانه های خوزستان بدلیل نبود فشار در شبکه آبفای اکثر شهرها حتمن باید وجود داشته باشد و مردم سالانه باید سه میلیون تومان هزینه تعمیر و یا تعویض پمپ بدهند چون پمپ آب در خوزستان باید از فشار منفی شاه لوله، آب بکشد. اگر این پمپ خراب بشود دیگر نمی شود زندگی کرد. چون مدیریت سازمان آب بی شرافت، اصلا آب پمپاژ نمی کند و بارها در بحثهای مردمی گفته است مردم خودشان پمپ بگذارند برای مصرف. پول مصرف برق هم جدا. کولر گازی اگر نباشد نمی شود در خوزستان زندگی کرد .سالانه میانگین ده میلیون تومان هزینه سرویس و تعمیر و تعویض کولر گازی است. یک خانواده خوزستانی هر ده سال باید ۸۰ میلیون تومان فقط برای خرید کولر گازی جدید بپردازد. با نرخ دلار الان. دستگاه تصفیه آب در خوزستان اگر نباشد نمی شود زندگی کرد .هر پنج سال یکبار باید عوض بشود چون دیگر تعمیرش هم بدرد نمی خورد .با هزینه تعویض فیلتر، میانگین هزینه تعویض دستگاه، سالانه ۴ میلیون میانگین هزینه تصفیه اب برای هر خانواده خوزستانی خرج دارد. ماسک هم سالی ۵۰۰ هزار در کمترین حالت آن هم ماسک ارزان قیمت!
جاده های کاملا خراب و خسارت سنگین به گیربکس و موتور و زیربندی و جلوبندی ماشین. سالانه میانگین خرج برای یک پراید ۲۵ میلیون تومان است. هزینه سرویس و شارژ کولر ماشین هم میانگین سالانه یک میلیون تومان هزینه دارد.
پوسیدگی زیر ماشین ها در خوزستان بعلت بالا زدن فاضلاب شهری با اندک بارش باران و خشک شدن فاضلاب در خیابان و تنفس گرده فاضلاب در فصول خشک در خیابان ها از دیگر مسایل تنفسی در شهرهای خوزستان است.
فنر زدن سالانه یکبار راه آب فاضلاب منازل با کمترین قیمت ۱میلیون تومان خواهد شد.
چون غبار ماسه روی سقف خانه ها با اولین بارش شسته شده و داخل لوله فاضلاب منزل رسوب میزند و پر از ماسه می شود.
اینجا مصرف برق و آب خیلی بالاتر از هر استان دیگر می باشد و ماهانه آب و برق یک خانواده خوزستانی ۲ میلیون تومان می گردد.
تمام اینها را فرض بگیریم برای کسی که سر کار است و حقوق بالای سی میلیون می گیرد. ولی برای یک فرد بیکار زندگی جهنم خواهد شد و
باید از این استان کوچ کند. اما واقعن به کجا؟؟
اگر می‌خواهید مثال بزنید حتمن خوزستان را نام ببرید نه شهرهایی که جوی فاضلاب شان نصف سال آب درجه یک چشمه ساران درش جاری است و می شود دست و صورت را شست»
سندیکای کارگری:
مدیریت بی لیاقت و بی عرضه از خوزستان فقط انتظار استخراج نفت را دارد و ریالی برای این استان زرخیز هزینه نمی کند. برای مافیای نئولیبرال انسان ها هیچ ارزشی ندارند. این مافیا را باید در هم کوفت و فقط از عهده کارگران گرد آمده در سندیکاهای کارگری بر خواهد آمد.
بی تردید این اتفاق خواهد افتاد.