به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، خانواده های بیماران «سیستینوزیس» می گویند:«داروی سیستاگون را ۶ ماه پیش بسته ای ۲۵۰ هزار تومان می خریدیم، الان با بیمه قیمت هر بسته اش ۲۷ میلیون تومان شده، آزادش ۳۸ میلیون تومان. دختر من الان شش سالش است و هر ماه باید سه بسته از این داروها مصرف کند همه کارگریم، قشر ضعیف، بچه هامون دارن می میرن….»

این برنامه ای است که برای میلیونها خانواده زحمتکش ریخته شده است، یعنی فقر و فلاکت، یعنی گرسنگی و مرگ و پرپر شدن فرزندانمان.
وقتی از نتایج خصوصی سازی در بخش درمان می گفتیم یعنی این. پول داری زنده بمان، نداری یک بمیر.

خصوصی سازی درمان یعنی اینکه ۸۰ درصد زنان و مردان بالای ۵۰ سال دندان سالم ندارند، یعنی سالمندان باید در خیابان ها رها شوند، یعنی چون هزینه فرزندآوری نداری در حسرت بچه بمانی، و یا برای یک بسته کپسول پروستات ایرانی باید ۱۰۰ هزار تومان بدهی. یعنی اینکه، فقرا دیگر به پزشک مراجعه نمی کنند و کاسبی داروخانه ها را با خرید داروی بدون نسخه، سکه کرده اند.
این شیوه حکمرانی برای عقیم نمودن هرگونه اعتراض زحمتکشان طراحی شده است. کارگر بیکار، کارگری که فرزندش به دلیل بی پولی در مقابل چشمانش پر پر می شود ۲ راه برایش برنامه ریزی شده است:
۱- خرد شده و برای قبول هرگونه بردگی اماده می شود
۲- شورش می کند
با این شیوه، در صورت اول که پیروز کارفرمای نئولیبرال است
در صورت دوم، کارگر عاصی دست به شورشی خواهد زد که بدون برنامه است و سیستم سرمایه داری نئولیبرال انتظارش را می کشد و برای سرکوبش آماده است.
به این ترتیب سرمایه دار همیشه پیروز میدان است.
اما طبقه زحمتکش برای مقابله با این ترفندهای حکمرانی، سلاح برنده خود، سندیکاهای کارگری را دارد که با خردجمعی و با برنامه همه این نقشه های شوم را خنثا خواهد کرد.
باید به سندیکاهای کارگری پیوست و یا آن را در هر واحد تولیدی ایجاد نمود.
راهکاری جز این نیست. تصمیم با ماست.