چراغی که به خانه رواست!

در خبرها آمده بود که در بیمارستان شهید مطهری ذوب آهن اصفهان بخشی برای پذیرش بیماران خارجی راه اندازی شده است. علیرضا آجدانی رییس بیمارستان اظهار داشته است که:« در راستای درآمدزایی بیمارستان و با دورنمایی که برای این واحد در نظر گرفته شده است ظرف ٦ تا ٨ ماه آینده سرمایه هزینه شده بر خواهد گشت»

این بیمارستان MRI ندارد و حتا لباس کارکنانش از بی کیفیت ترین نوع پارچه است. برای ایمپلت کردن دندان کارگران و خانواده هایشان هزینه های گزاف می گیرند. کارگران ذوب آهنی مکرر در خواست تحت پوشش قرار گرفتن پدران و مادران تحت تکلف خود برای بیمه تکمیل درمان می باشند. پزشکان مجرب در این بیمارستان نایاب هستند. نوزادن کارگران باید برای بسیاری از مسایل درمانی حتمن تحت پوشش بیمه تکمیلی قرار بگیرند تا معالجه در موردشان انجام گیرد. حتا سهمیه شیر کارکنان بیمارستان را هم چند ماه پیش قطع کردند.

با رویکرد درآمدزایی اقدام به ساخت چنین بخشی صورت گرفته است اما ببینیم این درآمد زایی باعث اقدامی جهت برقراری سهمیه شیر کارکنان بیمارستان خواهد شد؟؟ آیا کیفیت غذا و لباس کارکنان بهبود خواهد یافت؟ خریدی جهت دستگاه MRI و دیگر دستگاههای پزشکی خواهد شد؟؟ و چقدر این درآمدزایی در راستای کیفی تر کردن بیمارستان و مسایل رفاهی کارکنانش خواهد بود؟

آنچه ما می دانیم قطع شیر کارکنان، صرفه جویی در کیفیت لباس کارکنان، و حتا نخریدن MRI برای بیمارستان باعث پس انداز این صرفه جویی برای راه اندازی بخش پذیرش بیماران خارجی بوده است.

کارگران می پرسند بعد از برگشت سرمایه و سودآوری این بیمارستان تغییراتی به سود کارگران موجب خواهد شد که داروی سرطانی که باعث اش کار در کارخانه ذوب آهن و عدم رعایت ایمنی بهداشت کار بوده کمی ارزن تر به کارگران داده شود؟

آنچه ما می دانیم خصوصی سازی درمان در دستور کار دولت به فرموده سیاست های صندوق بین المللی پول گنجانده شده است و از جیب و سلامت کارگران برای درآمدزایی که نه به جیب کارگر بلکه به جیب پزشکان و مدیران بهداشتی سرازیر خواهد شد.

مازیار گیلانی نژاد عضو سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران