بسیاری از ما می پرسند که چرا باید یک جوشکار در عسلویه برای ٢٠ روز کار ٢٧ میلیون و یا بیشتر و در شرایط اورهال روزی یک تا یک و نیم میلیون تومان بگیرد؟؟؟ اصلن چرا باید برای کارگرانی که در عسلویه کار می کنند سندیکای کارگران فلزکارمکانیک ایران شرایط ویژه ٢٠ روز کار و حقوق های ٥ برابری اداره کاری در نظر گرفته و بر طبق کمپین برای آن تلاش کند؟
خیلی از کارفرمایان و متاسفانه مدیران شرکت نفتی فکر می کنند مونتاژ کاری، جوشکاری کاری راحت و بی استرسی است. باید به این آقایان یادآور شویم که کار در دمای بیش از ٥٠ درجه کاری طاقت فرساست و باعث مشکلات حاد تنفسی و قلبی و عروقی را در دراز مدت پدید خواهد آورد. بیشتر جوشکاران حرفه ای به هفتاد سالگی نمی رسند.
شاید هیچگاه کسی چنین اتفاقاتی را تجربه نکرده باشند:
آیا تاکنون دیده اید که مونتاژکار از بالای لوله به زمین افتاده و مجبور شود به خاطر اینکه آمار مربوطه روزانه خود را کارفرما بدهد به بالای مخزن ۴متری دوباره برگردد؟ می دانید چه زجرو دردی را باید تا زمان تمام شدن وقت کاری تحمل کند؟ آنهم اگر دنده و یا دستش نه شکسته و از جا در نرفته باشد؟
آیا تا به حال دیده ای جوشکاری زیر لوله بماند و تمام دنده هایش از پوستش بیرون بزند ؟؟؟؟؟ می دانید چه دردی دارد؟؟
یا آرماتوربندی که بند میلگردش به شبکه برق ۴۰۰ ولت خورده باشد و از ۳ طبقه پایین افتاده و تمام هیکلش ذوب شده باشد؟
حالا وضعیت کمکی های این استاد کارانی که باید مرگ استاد کارشان را به تماشا نشسته و نتوانند کاری بکنند را در ذهنت تصویر کن و حال همکارانی که باید شب جای خالی همکارشان را به نظاره نشسته و مجبور باشند خبر مرگ دردناک برادر کارگرشان را به خانواده اش بگویند.
آیا کسی می تواند در دمای بیش از ٥٠ درجه روزانه ١٠ ساعت و یا بیشتر کار کند؟ و بعد از کار با ماشین بدون کولر و قراضه در این دما به کمپ برگردد؟؟ و یک ساعت در صف باشد تا بتواند دوش گرفته و لباس هایش را بشوید آنهم بدون مایع شستشو؟؟
آیا تا حالا پا در سرویس های بهداشتی کثیف و بوگندو گذاشته اید و یا در یک اتاق ١٢ متری ٨ نفره زندگی کرده اید؟؟ و غذایی بخورید (دور از همه کارگران پروژه ای) گربه هم نمی خورد؟؟
حالا آقای کارفرما، بازهم می گویی که حقوق های کمپین زیاد است؟؟
کارگر برادر کارگر
متحد هستیم و متحد می مانیم