زاهدی وفا سرپرست وزارت کار و محمد اسکندری مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری بر اصلاح سن بازنشستگی به دلیل افزایش سن امید به زندگی در کشور تاکید دارند.
اینکه در کشور ما سن امید به زندگی به ٧٥ سال رسیده است مایه خوشحالی است اما این متعلق به چه کسانی است؟ آیا طبقه کارگر را هم شامل می شود؟ اگر زحمتکشان جامعه را با یک آمار سنجی درست در این خصوص قرار دهیم و همه فاکتورهای زندگی را برای آنان در نظر بگیریم بی تردید عدد بدست آمده ٧٥ نخواهد بود. در این آمار ارایه شده همه مردم در نظر گرفته شده اند از فقیر و ثروتمند. در حالی که افزایش سن بازنشستگی فقط به زحمتکشان برمی گردد، پس از یک آمار عمومی نباید یک نتیجه خصوصی گرفت. برای اینکه امید به زندگی در میان زحمتکشان را مورد توجه قرار دهیم باید یک آمارگیری مخصوص زحمتکشان گرفته شود و این موارد را باید در نظر گرفت
١- آیا حوادث شغلی که روزانه ٢٠ نفر را به کام خود می گیرد لحاظ شده است؟ اکثر کارگرانی که طعمه سودورزی کارفرمایان می شوند و جان خود را در حوادث شغلی از دست می دهند کمتر از ٤٠ سال دارند. در ذوب آهن ٩٠ درصد کارگران قبل از رسیدن به ٦٥ سالگی می میرند. در ایران خودرو افسردگی ناشی از شدت کار بیداد می کند و باعث مرگ زودهنگام کارگر قبل از ٧٠ سالگی می شود. امروز در ایران خودرو بالاترین آمار بیماری موضوع بیماری های قلبی و سکته است.
٢- کارگرانی که قرارداد موقت، پیمانی، سفید امضا دارند هیچگاه نمی توانند در سن ٦٠ سالگی ٣٠ سال پرداخت بیمه داشته باشند چرا که یا برایشان لیست بیمه توسط کارفرمایان خلافکار رد نشده است و یا اینکه بیکاری های مستمر اصلن نمی توانند در ٦٠ سالگی با
٣٠ سال کار بازنشسته شوند اگر تا زمان بازنشستگی مرگ به سراغ شان نیامده باشد. دلیل این موضوع هم اکثریت آمار مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی است که حداقل بگیرند.
برای تعیین سن امید به زندگی باید از زحمتکشان آماری جداگانه گرفت برای سهولت می توان به بایگانی ذوب آهن و ایران خودرو مراجعه نمود تا مشخص شود کارگرانشان در چه سنی از دنیا رفته اند.
تحریریه پیام سندیکا