به گزاش خبرنگار پیام سندیکا، امروز یکشنبه ٦ اسفند کارکنان عملیاتی شرکت نفت فلات قاره در جزیره سیری در امتداد اعتراضات کارگران در جزایر دیگر دست به تجمع زدند. آنان می گویند:

صنعت نفت یک صنعت بین المللی است، نفت هم به قیمت بین المللی فروخته می شود کارکنان مناطق عملیاتی صنعت ایران اما بسیار بیشتر از کارکنان نفتی سایر کشورها برای تولید، فرآورش و صدور نفت زجر می‌کشند. تجهیزات کهنه و فرسوده که هر آن احتمال انفجار آنها می‌رود، کمبود شدید قطعات یدکی و مواد شیمیایی مورد نیاز قدمت ۴۰ -۵۰ ساله وسایل تردد مناطق صعب العبور عملیاتی( هلی کوپترهایی که ٧٠ سال پیش وارد کشور شده اند و کشتی های عهد عتیق)، خطرات و تهدیدات امنیتی نظیر احتمال جنگ.

اما مسئولین کشور با اعمال سقف غیر شرعی، ناعادلانه و غیرقانونی بر حقوق این کارکنان،عملا به نفتی‌ها می‌گویند لیاقت شما بیش از این نیست! و ما به شما نان بخور و نمیری می‌دهیم تا زنده بمانید و برای ما ثروت تولید کنید!

بی تردید آن چیزی که کمر صنعت نفت را خُرد خواهد کرد،تحقیر است و نه تحریم، زیرا تحریم از ابتدای انقلاب بوده است اما تحقیری که ازسال ۸۴ و با ابداع عبارت منحوس «مافیای نفتی» به نفتی‌ها(کارکنان) تحمیل شد، باعث گردید تا متخصصین برجسته‌ی نفتی دسته دسته این صنعت را ترک کنند، برخی راهیِ دیار غربت شدند و برخی ترجیح دادند در همین کشور به کار دیگری مشغول شوند تا کمتر تحقیر ببینند.

تولید نفت ایران در سال۸۴ بالغ بر ۴میلیون و ۷۰۰هزار بشکه بود که حدود ۸۰۰هزار بشکه‌ی آن توسط شرکت نفت فلات قاره ایران در خلیج فارس که عمده میادین نفتی آن با اعراب مشترک است تولید می‌شد اما تحقیر نفتی‌ها از تریبون‌های رسمی کشور (همانها که بدون پول نفت یک روز هم دوام نمی آورند) کار را به جایی رسانده که در کمتر از ۱۸سال، تولید شرکت نفت فلات‌قاره به کمتر از ۲۰۰هزار بشکه برسد و ارقامی که برای افزایش تولید نفت کشور به حدود ۴میلیون بشکه از سوی مسئولین اعلام می شود هم ادعاهایی است که در هیچ یک از مخازن ذخیره‌سازی نفت قابل ذخیره نیست. اگر مسئولین کشور به خود نیایند و همچنان به تحقیر عملی نفتی‌ها ادامه دهند،دیری نخواهد پایید که بایستی برای مصارف داخلی و جلوگیری از تعطیلی پالایشگاه‌های کشور، به وارد کننده نفت تبدیل شویم زیرا تحریم را می‌توان تحمل کرد اما تحمل تحقیر، نمی تواند برای همیشه ادامه داشته باشد.