Archive for می 2021

اعتصابات کارگری برای حقوقی انسانی!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا از دو روز گذشته (١١ اردیبهشت) بیش از ٨٠ نفر از جوشکاران پتروشیمی بوشهر به دلیل افزایش نیافتن حقوقشان دست به اعتصاب زده و در خوابگاههای خود در انتظار هستند. کارگران از کمی دستمزد خود و همچنین امروز فردا کردن کارفرما در اعلام حقوق امسال عصبانی هستند. متاسفانه در کمپین افزایش حقوق مرداد سال گذشته کارفرمایان پذیرفته بودند که دستمزدها را بر طبق کمپین پرداخت کنند، که شانه خالی می کنند. برای مثال شرکت حلقه صنعت در بیدخون حقوق کمکی را ٤ میلیون و ٨٠٠ زده است که نامردی بزرگی به کمکی هاست.

خبرها حاکی است در سیدبوغشت نیز کارگران در حال اعتصاب هستند.

گروه پایپینگ و اکیپ پروژه ای ها و سندیکای کارگران فلزکارمکانیک خوزستان از این اعتصاب حمایت کرده و از هیچ کمکی دریغ نخواهد کرد.

بازرسان ایمنی وزارت کار مقصرند!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، ٣ روز از زیر آوار ماندن ٢ کارگر معدن البرز شرقی در طزره دامغان گذشت. تلاش‌های شبانه‌روزی تیم‌های امدادی، و کارگران معدن یورت استان گلستان که برای کمک به همکاران خود به این منطقه برای آواربرداری رفته اند و در ٣ شیفت برای نجات جان برادران محبوس خود می جنگند، با موفقیت روبرو نشده است.

تمامی حوادث کاری که در ایران اتفاق می افتد مقصر اصلی بعد از کارفرمایان سودجو، بخش بازرسی و ایمنی وزارت کار است که ایمنی کارگاهها و معادن و کارخانه ها را بررسی نمی کند و باعث این حوادث می گردد. هنوز داغ کشته های آتش سوزی مبل سازی جاجرود که به کشته شدن ٢ مرد و ٤ زن کارگر ختم شد، از ذهن کارگران پاک نشده که حالا دو خانواده باید نگران سرنوشت ابهام آمیز همسران خود باشند.

ننگتان باد پیمانکاران ظالم!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، یکی از شرکت هایی که در پروژه هایش ظلم بسیار به کارگران کرده و حقوقشان را بالا می کشد شرکت شیوا مشعل صداقت در گوره به جاسک و میناب است. این پیمانکار خلافکار از دادن عیدی و سنوات و اضافه کاری به کارگرانش خودداری می کند. غذا و صبحانه افتضاح که بیشترش تخم مرغ است را به خورد کارگران می دهد. مرخصی که ۷ روز بود را اگر ۷ روز بمانی ۵ روز حساب می کنند. در قرارداد کار ۸ ساعت هست ولی حداقل ۱۱ ساعت از کارگر می کشند. توجه نکردن به امکانات خوابگاه ها و کارگاه. اول مدرسه ای را خوابگاه کردند و با اعتراض کارگران منزلی را اجاره کرده و در هر اتاقش سه نفر باید زندگی کنند. این خانه ها ضدعفونی نشده و بسیار کثیف هستند. دستشویی و حمام ها نیز کثیف بود و کسی را برای تمیزکاری استخدام نکرده بودند. در این پروژه بیمه کلیه مهندسین را مانند کارگر ساده رد می کنند. ١٠ درصد از حقوق ها را نگه داشته بعد از ٣ ماه تسویه می کنند. اگر کارگری در حین کار صدمه ببیند نماینده شرکت در دادگاه هم حضور پیدا نکرده و طوری رفتار می کنند که کارگر مجبور شود بی حق و حقوق برود. بیش از ۲۰ شکایت از شرکت به اداره در این مورد مطرح شده است. …بیشتر

أرونا جلوتر از مدیران ذوب آهن!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، در حالی که منصور یزدی زاده مدیرعامل ذوب آهن در پویش ملی اطلاع رسانی مقابله با کرونا اعلام کرد:« در شرکت ذوب آهن اصفهان اقدامات لازم برای غلبه بر کرونا انجام می شود»

اینکه این موضوع چقدر صحت دارد کافی است از ایشان پرسیده شود چرا در سال جدید خرید و تامین اسپری اس و توزیع آن در میان کارگران هنوز صورت نگرفته است؟ و حتا ماسک های ٥٠ عددی سهمیه فروردین هم هنوز میان کارگران توزیع نشده است؟

١١ اردیبهشت روز جهانی کارگر خجسته باد. “بنام دستهای پینه بسته کارگر”

بنام هنر و فرهنگ و شکوفایی و ادبسار کارگر که سراپا آفرینندگی و سازندگی است. اگر کارگر نباشد چگونه می‌توان افق‌های دوردست را نگریست و چگونه می‌توان در گذرگاه سیاسی و اقتصادی رجز خوانی کرد؟ اگر کارگر نباشد و یا آنها برای یک روز و یا یک هفته کار نکنند و یا در کارگاه‌ها بنشینند و یا از کارگاه‌ها بیرون بروند و نگذارند کسی هم در کارگاه‌ها کار بکند در آن هنگام چه خواهد شد؟ در آن هنگام که صدای ژنراتورهای برق خاموش است و دیگر صدای سنگ‌جت‌ها و ذوب شدن الکترودها همچنان سوت و کور است. آیا کارفرمایان و پیمانکاران پادو می‌توانند همچنان در چرخه سودورزی‌های خود دست و پا بزنند؟

آیا پیمانکاران سودجو هنوز یادشان نرفته است که چگونه در مرداد ماه سال ١٣٩٩ که کارگران کارگاه‌های نفت و گاز و پتروشیمی جنوب کشور با کاری خردمندانه و سازمان یافته برای پایان دادن به رجزخوانی های پیمانکاران پادو که هیچ گونه ارزشی برای دادنامه‌های کار (قوانین کار) نمی‌گذارند و حقوق کارگران را زیر پا له می‌کنند ؛ناچار شدند در یک هماهنگی گسترده از کارگاه‌های نفت و گاز و پتروشیمی‌های عسلویه ، کنگان ، اصفهان ، لامرد ، آبادان ،اهواز،قشم ، بندرعباس و…بیرون بروند و نگذارند کسی هم سر کار بیاید. …بیشتر

میمیریم میمیریم، حقمون و میگیریم!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، اعتراض به دروغگویی و فریب سازمان تامین اجتماعی بازنشستگان خشمگین را در شهرهای تهران، کرج، اهواز، اراک، مشهد، شوش، خرم آباد، تبریز، رشت، ساری، اصفهان، قزوین، نیشابور به خیابان آورد. کانون های بازنشستگی دست نشانده که با فریب های خود بازنشستگان را در ناآگاهی نگه می دارند از چند روز مانده به اعتراض کارگران ا امیدوار کردند که حقوق هایشان افزایش خواهد یافت و از روز پنجشنبه با گذاشتن قول های مسوولین بازنشستگی به آنان القا کردند که کار تمام شده است. خانه کارگری ها هم برای ایجاد تفرقه در میان بازنشستگان و با علم به اینکه بسیاری از اعضایشان در تجمعات بازنشستگان مستقل شرکت می کنند، تلاش کردند اعتراضات بازنشسته ها را مصادره و در گول زدن بازنشسته ها به همدستی سازمان تامین اجتماعی برخیزند. …بیشتر

گزارشی از روز کارگر!

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، روز جهانی کارگر در سال ١٤٠٠ در حالی برگزار شد که ٨٠ درصد کارگران شاغل امروز را در کارخانه ها و کارگاههای خود بسر بردند. کارگران زن و مرد بیکار به دنبال کار بودند.

در تهران روز کارگر به خشونت کشیده شد و تعدادی از بازنشستگان در ساعت ١١ بازداشت شدند، که ساعت ٥ بعدازظهر آزاد شدند. طبق اخبار گرفته شده از آزاد شدگان به جز عسل محمدی، هیراد پیربداقی، سعید ملایری و یک خانم میانسال بقیه آزاد شده اند. به این خانم میانسال گفته می شد:« تو پول گرفتی که بیای تظاهرات» خانم بازنشسته دیگری در جواب گفت:« خب شما حقمون بدید تا وضعیت مون خوب شه نیاییم تظاهرات» …بیشتر

آقای بیات وظیفه شما چیست؟

به گزارش خبرنگار پیام سندیکا، دبیر کانون عالی بازنشستگان گفته است:« دومین مرحله متناسب سازی حقوق بازنشستگان تامین اجتماعی در حالی اجرا شد که هنوز منابع مورد نیاز و مصوب مجلس برای مرحله اول متناسب سازی به این سازمان واگذار نشده است»

پرسش این است چه کسی باید این موارد را پیگیری کند؟ آیا کارگران می باید وظیفه شما و جناب سالاری رییس سازمان را بر دوش بکشند و این پول را از دولت بگیرند؟ واقعن وظیفه شما اگر این نوع کارها نیست، پس چیست؟ آیا رییس سازمان تامین اجتماعی آقای سالاری نباید برود و بودجه خود را تحویل بگیرد؟ پس به چه دلیل بازنشستگان به شما و آقای سالاری حقوق می دهند وقتی از انجام امور محوله اتان هم عاجزید.

یکم ماه می میلادی، یازدهم اردیبهشت، روز جهانی کارگر

به نام خدا

در آوریل ۱۸۸۰ میلادی اتحادیه‌ی کارگری آمریکا برای تصویب قوانین به منظور کاهش ساعت کار از ١٠ ساعت به ٨ ساعت بدون کاهش دستمزد تلاش کرده‌اند،ولی با مقاومت کارفرمایان و دولت مواجه شد و به نتیجه نرسید.

چهار سال بعد فدراسیون اتحادیه صنعتی و کارگری دو سال به دولت مهلت داد تا قانون ٨ ساعته کار را به تصویب برساند،ولی دولت و کارفرمایان این‌بار به بهانه‌هایی و وعده‌هایی متعدد از پذیرش این درخواست کارگران شانه خالی کرد. …بیشتر