کارگران و زحمتکشان عرصه ی کار یدی و فکری؛
در حالی به پیشواز اول ماه مه می رویم که طی ۴۶ سال پس از پیروزی انقلاب شکوهمند ۵۷ که با امید رسیدن به استقلال، آزادی و عدالت و برابری و برچیدن پایه های ظلم و ستم و بی قانونی اتفاق بود، متاسفانه مشاهده می کنیم هیچ سالی ما از رسیدن به آرمان های انقلاب نزدیکتر نشدیم که هیچ، بلکه سال به سال مسیر معکوس اهداف اولیه انقلاب پیموده شده است و طبقه ی کارگر در ایران با مشکلاتی که دهه ها قبل بر او تحمیل شده، دست به گریبان است و زندگی را برای آنها سخت تلخ کرده است. مشکلاتی که حاصل اجرای سیاست های ضد مردمی نئولیبرالیستی می باشد. از جمله خصوصی سازی اموال و صنایع دولتی و عمومی، مقررات زدایی در حوزه کار و دستمزد، تورم سرسام آور و این موارد معضلات فراوانی برای نیروی کار و خانواده های آنها به وجود آورده است. قراردادهای موقت کار، هم خوان نبودن حداقل دستمزد با سبد معیشت خانواده، نبود امنیت شغلی، بیکاری روزافزون، هزینه ی سنگین مسکن، خوراک، پوشاک، آموزش، بهداشت و درمان، ازجمله سیاست‌هایی است که حکومت با پیاده کردن دستورات بانک جهانی، صندوق بین المللی پول و اجرایی کردن اقتصاد نئولیبرالی، کارگران و اقشار فرودست جامعه را به خاک سیاه نشانده است. …بیشتر
